भीमज्वाला राई
......................................................................
आउदो मंसिर ४ गते दोस्रो संविधानसभाको निर्वाचनको बाटो हेरेर बसेका छन् नेपाली जनता । नेपाली जनताको आशा जगाईदिने अरु कोही नभएर राजनीतिक दलहरु नै हुन् । जनताले जहिल्यै दलहरुलाई विश्वास मात्र गरेका छैनन् आवश्यक पर्दा सडकमा उत्रीएर ज्यानको बाजी थापेर साथपनि दिएका छन् । ईतिहासले त्यही कुराको पुष्टि गरेको छ तर त्यसको बदला दलहरुले जनतालाई धेरै पटक धोका दिदै आईरहेका छन् । अब फेरी धोका दिन्छन् कि दिदैनन् त्यो मंसिर ४ गते जनताले थाहा पाउने छन् ।
मुख्य भनिएका एमाओवादी, काग्रेस, एमाले र मधेशबादी दलहरुले मंसिर ४ गते हुने भनिएको संविधानसभाको निर्वाचनको खासै नाम उच्चारण गरेको सुनिएको छैन । यो किन भयो त्योपनि कसैलाई थाहा छैन तर आशंका के छ भने तिनै चार समुह हुन् जसको मिलेमतोमा चुनावी सरकारपनि बन्यो खिलराज रेग्मीलाई चुनावी सरकारको प्रमुख बनाउने लाहाछाप पनि लाग्यो तिनै दलहरुको सल्लाहमा सरकारले निर्वाचनको समयपनि तोक्यो तर समय तोक्न लगाउने दलहरु चाही आफैले घोषणा गर्न लगाएको निर्वाचनबारे किन मौन ? किन निर्वाचनको नाम उच्चारण गर्न अल्छी मानिरहेका छन् ?
निर्वाचन लोकतन्त्रलाई ठिक बाटोमा ल्याउने साधन हो, निर्वाचन गणतन्त्रलाई सस्थागत गर्ने र संघियतालाई स्थापित गर्ने नयां संविधान निर्माण गर्ने आधारशिला हो दलहरु आजभोली यसै भन्दै आईरहेका छन् जनतालाई यही कुरा पढाउदै हिडिरहेका छन् । यदी दलहरुले भनेको त्यही हो र निर्वाचनको विकल्प छैन भने तिनै दलहरु निर्वाचनलाई सफल बनाउने योजना अनुरुप त्यही अनुसारको कार्यक्रम बनाउन किन सकिरहेका छैनन् ? साच्चै यतीवेला दलहरुका गतिविधि र कार्यक्रमलाई राम्ररी नियाल्ने हो भने लक्ष्यहिन यात्री जस्तै देखिएका छन् । दलहरु यदाकदा सुनिन्छ तर सुनिन्छ मात्र देखिदैन ।
बैद्य नेतृत्वका माओवादी तथा ति दलसंग सहकार्य गर्ने दलहरुको आवाजले जनतालाई अब के साच्चै निर्वाचन होला र ? भन्ने मानसिकतामा पु¥याईदिएकोछ । चुनाव हुनै नदिने उद्धघोष छ साथै बहिष्कार गर्न आम जनतालाई आह्वान गरिरहेका छन् यद्यपी त्यो विचार गलत छ भन्ने विषयमा जनता सजग छन् जनतामा के पनि चेत छ भने अब कुनै दलहरुले सेन्टीमेन्टका आधारमा कसैलाई उराल्न र परिचालन गर्न सक्दैन । त्यो जुग कुनै समय थियो जतीवेला जनता उपयोग भएका थिए तर अबको समय फरक छ जनता राजनीतिक एजेण्डाबाट माथी उठीसकेका छन् अब आर्थिक रुपान्तरण चाहान्छन् ।
दलहरुले आफुलाई फरक बनाउनपनि अब जरुरी छ विद्यमान दलहरुले नेपालको रुपान्तरण गर्न सक्दैन विकल्प खोजिनु पर्दछ भन्ने आवाज प्रसस्त उठेका छन् । चर्को कुरा गरेर आफुलाई क्रान्तिकारी बनाउन खोज्ने र जनताका एजेण्डा भुल्ने र आफुलाई नेपाली राजनीतिको जन्मसिद्ध मालिक ठान्ने यस्ता दुवै खाले अतिबादलाई दलहरुले त्याग्नु जरुरी छ । चुनाव हुनै नदिने अडान र आलोचना सुन्न नचाहने आफैले घोषणा गरेका कुरालाई ध्यान नदिने यस्ता एकअर्कामा मुख नमिल्ने तर एउटै एजेण्डामा रहेका दुवै प्रवृति र मनोवृति भएका राजनीतिक दलहरुले आफुलाई साईजमा ल्याउन जरुरी छ अन्यथा एकले अर्कालाई दोषारोपन गर्दै लोकतन्त्र समाप्त भएको क्षण टुलुटुलु हेर्ने दिन नआउला भन्न सकिन्न ।
मुख्य भनिएका एमाओवादी, काग्रेस, एमाले र मधेशबादी दलहरुले मंसिर ४ गते हुने भनिएको संविधानसभाको निर्वाचनको खासै नाम उच्चारण गरेको सुनिएको छैन । यो किन भयो त्योपनि कसैलाई थाहा छैन तर आशंका के छ भने तिनै चार समुह हुन् जसको मिलेमतोमा चुनावी सरकारपनि बन्यो खिलराज रेग्मीलाई चुनावी सरकारको प्रमुख बनाउने लाहाछाप पनि लाग्यो तिनै दलहरुको सल्लाहमा सरकारले निर्वाचनको समयपनि तोक्यो तर समय तोक्न लगाउने दलहरु चाही आफैले घोषणा गर्न लगाएको निर्वाचनबारे किन मौन ? किन निर्वाचनको नाम उच्चारण गर्न अल्छी मानिरहेका छन् ?
निर्वाचन लोकतन्त्रलाई ठिक बाटोमा ल्याउने साधन हो, निर्वाचन गणतन्त्रलाई सस्थागत गर्ने र संघियतालाई स्थापित गर्ने नयां संविधान निर्माण गर्ने आधारशिला हो दलहरु आजभोली यसै भन्दै आईरहेका छन् जनतालाई यही कुरा पढाउदै हिडिरहेका छन् । यदी दलहरुले भनेको त्यही हो र निर्वाचनको विकल्प छैन भने तिनै दलहरु निर्वाचनलाई सफल बनाउने योजना अनुरुप त्यही अनुसारको कार्यक्रम बनाउन किन सकिरहेका छैनन् ? साच्चै यतीवेला दलहरुका गतिविधि र कार्यक्रमलाई राम्ररी नियाल्ने हो भने लक्ष्यहिन यात्री जस्तै देखिएका छन् । दलहरु यदाकदा सुनिन्छ तर सुनिन्छ मात्र देखिदैन ।
बैद्य नेतृत्वका माओवादी तथा ति दलसंग सहकार्य गर्ने दलहरुको आवाजले जनतालाई अब के साच्चै निर्वाचन होला र ? भन्ने मानसिकतामा पु¥याईदिएकोछ । चुनाव हुनै नदिने उद्धघोष छ साथै बहिष्कार गर्न आम जनतालाई आह्वान गरिरहेका छन् यद्यपी त्यो विचार गलत छ भन्ने विषयमा जनता सजग छन् जनतामा के पनि चेत छ भने अब कुनै दलहरुले सेन्टीमेन्टका आधारमा कसैलाई उराल्न र परिचालन गर्न सक्दैन । त्यो जुग कुनै समय थियो जतीवेला जनता उपयोग भएका थिए तर अबको समय फरक छ जनता राजनीतिक एजेण्डाबाट माथी उठीसकेका छन् अब आर्थिक रुपान्तरण चाहान्छन् ।
दलहरुले आफुलाई फरक बनाउनपनि अब जरुरी छ विद्यमान दलहरुले नेपालको रुपान्तरण गर्न सक्दैन विकल्प खोजिनु पर्दछ भन्ने आवाज प्रसस्त उठेका छन् । चर्को कुरा गरेर आफुलाई क्रान्तिकारी बनाउन खोज्ने र जनताका एजेण्डा भुल्ने र आफुलाई नेपाली राजनीतिको जन्मसिद्ध मालिक ठान्ने यस्ता दुवै खाले अतिबादलाई दलहरुले त्याग्नु जरुरी छ । चुनाव हुनै नदिने अडान र आलोचना सुन्न नचाहने आफैले घोषणा गरेका कुरालाई ध्यान नदिने यस्ता एकअर्कामा मुख नमिल्ने तर एउटै एजेण्डामा रहेका दुवै प्रवृति र मनोवृति भएका राजनीतिक दलहरुले आफुलाई साईजमा ल्याउन जरुरी छ अन्यथा एकले अर्कालाई दोषारोपन गर्दै लोकतन्त्र समाप्त भएको क्षण टुलुटुलु हेर्ने दिन नआउला भन्न सकिन्न ।
0 comments:
Post a Comment